De grote les van mijn burn-out: Francis vertelt!
Zoals jij wellicht eerder hebt gelezen in mijn vorige blogs heb ik ook mijn aandeel in tegenslagen gekend. Mijn dieptepunt lag in 2015-2016 en de weg naar herstel duurde lang. De gevallen van burn-out kost de Nederlandse samenleving gemiddeld 20 miljard euro per jaar! 1 op de 5 mensen werkt niet als gevolg van stress & een burn-out en het merendeel behoudt blijvend hersenletsel. Wat ik niet begrijp, is dat het een taboe zou zijn om erover te praten. Ik vind juist dat we erover moeten praten, ook om elkaar te kunnen helpen en te weten dat die ander weet wat je doormaakt. Schrikbarend dat het zoveel jonge mensen overkomt, dan hebben we het over mensen van in de 20 die geen toekomstperspectief meer zien. Dit baart mij zorgen! Omdat ik hier meer aandacht aan wil geven heb ik via Instagram een oproep gedaan wie zijn of haar verhaal wil vertellen. Graag wil ik jou voorstellen aan Francis die de aftrap mag doen en enkele vragen zal beantwoorden.
Here’s Francis!
Hoi, ik ben Francis Thomassen. Ik woon samen met mijn man en onze 2 kindjes in Drunen. In het dagelijkse leven werk ik als labelspecialist bij een grote Brouwerij. Als labelspecialist ben ik verantwoordelijk voor de teksten op onze bieren: Palm, Bavaria, 8.6 en Cornet. Daarnaast houd ik enorm van fietsen (wielrennen en MTB) en blog ik onder de naam Mamazetkoers wat mijn eigen website is. Ook ben ik dol op eten!
Wanneer begonnen de eerste tekenen van jouw overspannenheid/burn-out?
Zoals bij veel mensen, kwam het echt als een verrassing. Ik weet niet precies wanneer welke signalen als eerste naar boven kwamen. Wel was ik veel moe, had een kort lontje, kon niets hebben van mijn man en kids en ik weet nog dat ik echt overal om moest zuchten. Ik ben iemand die ook altijd maar doorgaat, ook als ik ziek ben. Na mezelf weken mega gespannen gevoeld te hebben, was ik er klaar mee. Ik belde mijn werk dat ik even niet zou komen. Ik wilde er verder niet over praten. Gelukkig kreeg ik een fijne respons van mijn werkgever, vooral moest ik mijn rust nemen.
Wat denk jij zelf dat de oorzaak is geweest? Het is moeilijk om één oorzaak aan te wijzen. In mijn ogen zijn het er altijd meer. Een coach zei ooit eens tegen mij ‘’een mens kan maar 2 grote events tegelijkertijd aan.’’ Op dat moment had ik er minimaal 6. Te veel dus. De onderliggende oorzaak is wel toe te wijzen aan mijzelf. Ik wilde zo graag alles perfect doen, perfect zijn en geen nee willen zeggen. Niet alleen op mijn werk maar overal. Natuurlijk speelde er ook andere dingen mee, zoals mensen om me heen die problemen hadden met hun gezondheid. Daar heb je ook geen invloed op.
Wat waren jouw lichamelijke klachten en hoelang heb je hier last van gehad?
Ik was moe, moe en nog eens moe. Ik had erg last van mijn nek. Dit waren de lichamelijke klachten. Van de psychische klachten had ik veel meer last: huilen omdat de rijst mislukt was, huilen omdat je favoriete trui in de was zat, boos zijn op alles en iedereen en vele paniekaanvallen. Het boos zijn was ik voornamelijk op mezelf.
Heb je medicijnen geslikt?
Nee, dat was niet nodig. Wel slikte ik melatonine wat te koop is bij de drogist. Hierdoor val je beter/sneller in slaap. Dat had ik echt nodig. Verder gebruikte ik Rescue Spray voor als ik een paniek aanval voelde aankomen/had.
Wat heeft jou nog meer geholpen?
Via de bedrijfsarts ben ik in contact gekomen met een psychologe. De gesprekken met haar hebben mij enorm geholpen. Daarnaast is mijn man echt mijn steun en toeverlaat geweest. Ik heb me op nieuwe dingen gestort. Zo durfde ik bijvoorbeeld op mijn MTB niet off-road te fietsen in de bossen. Tijdens mijn burn-out heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik dat gewoon gaan doen. Ik wilde niet alleen maar bang zijn voor dingen maar weer gaan genieten. Ik weet dat dat niet voor iedereen helpt, maar dat deed het wel voor mij.
Wat heb je van deze situatie geleerd?
Dat ik beter voor mezelf moet zorgen, dus geen ontbijt moet overslaan en geen gezellige uitjes/avondjes moet afzeggen. Maar ook dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf, ik ben wie ik ben en dat is prima. Dat lukt nog niet altijd maar steeds beter. Het belangrijkste wat ik geleerd heb is om niet elk gevecht aan te gaan maar alleen die uit te kiezen die het waard zijn om te vechten. Dat vechten moet je niet letterlijk nemen, het is meer dat je niet overal flink tegengas geeft. Dat kost een mens te veel energie.
Wat ga je vooral nooit meer doen? Alleen maar doorgaan. Soms ga ik nog wel eens over mijn grens heen, maar dan nooit langer als een paar uurtjes. Dat terwijl ik vroeger helemaal geen rem had. Als ik het gevoel krijg dat ik ergens klaar mee ben dan stop ik, geef ik dat aan en neem ik even tijd voor mezelf. Dan loopt het ook niet zover meer op. Deze ‘’methode’’ heb ik ook doorgegeven aan de mensen om me heen en daar is echt begrip voor.
Welke inzichten heb jij gekregen?
De wereld draait echt wel verder zonder Francis. Misschien niet helemaal zoals ik het graag gezien had maar ben er wel achter gekomen dat het alternatief ook zo slecht niet is. Dat het ook juist rust kan brengen.
Wat heb je er nog meer van geleerd?
Het klinkt stom, maar dat ikzelf het belangrijkste ben. Net zoals in een vliegtuig, in nood, doe je eerst bij jezelf het zuurstofmasker op en daarna pas bij je kind. Op die manier kun je het beste voor de mensen om je heen zorgen, als je jezelf aan de zijlijn zet, kan dit dus niet.
Wat heeft jouw “genezen” denk je?
Ik geloof niet dat ik ‘’genezen’’ ben. Een burn-out is zeker een ziekte, alleen in mijn ogen is het iets wat je altijd bij je draagt. Het is niet zo dat ik altijd op moet letten, maar ik heb nu eenmaal valkuilen. Die worden kleiner en ik heb goede waarschuwingsborden maar het kan altijd ‘’even’’ misgaan. Niet dat ik dan direct weer een burn-out heb, maar wel dat je even een paar dagen nodig hebt om weer tot jezelf te komen.
Heb jij een boodschap voor de lezer?
Dat is erg moeilijk, iedereen is namelijk anders. Het eerste waar ik aan denk is ‘’zorg voor jezelf, heb jezelf lief en maak het jezelf niet te moeilijk.’’ Makkelijker gezegd dan gedaan want het lukt mij ook niet altijd. Ik denk ook niet dat het te voorkomen is, het overkomt je net als elke andere ziekte. Dat staat voor je gevoel misschien haaks op wat ik bij vraag 3 invulde maar toch vind ik het zo. Er zijn genoeg andere mensen die op dezelfde manier leefde zoals ik deed maar werkelijk waar nergens last van krijgen. Ondanks dat het je overkomt: het is nooit verkeerd om goed voor jezelf te zorgen!
Liefs Francis
