reizen

Corfu: A dream came true!

Chicamom Corfu, eiland, Gastblogger, geschiedenis, Greece, Griekenland, Griekse Mythologie, griekse oudheid, Maud Stubbe, reizen, travel, zandstrand, zee, zon

Al zolang als ik me kan herinneren heb ik een of andere gekke obsessie met geschiedenis. Het is altijd mijn lievelingsvak geweest zowel op de basisschool als op de middelbare school. En zelfs op het HBO merk ik nog steeds dat geschiedenis en cultuur me blijven boeien. Toen ik klein was wilde ik altijd archeoloog worden en bezocht ik samen met mijn ouders meerdere historische markten/ beurzen en opgravingen. Maar van alle historische onderwerpen die er bestaan is er altijd een geweest die voor mij veruit het leukste was: Griekse mythologie. Ik was dol op de verhalen over Griekse goden en wist er velen op jonge leeftijd al helemaal uit mijn hoofd. Met name de verhalen van Hades & Persephone, Hercules en Achilles vond ik ontzettend leuk. En waar gaat een Griekse mythologie nerd nou het liefste op vakantie, ja je raadt het al: Griekenland.

Jaren achter elkaar heb ik mijn ouders gesmeekt om op vakantie naar Griekenland te gaan. Ik wilde naar Athene, of een van de eilanden bezoeken. Het moest en zou gebeuren, maar helaas kreeg ik elk jaar hetzelfde antwoord: “Het is daar veel te warm in de zomer”. Daarnaast speelde de liefde voor Spanje bij mijn ouders ook altijd een grote rol. Dus toen mijn moeder vorig jaar met de mededeling kwam dat ze mij en mijn zusje mee wilde nemen naar Corfu sprong ik oprecht een gat in de lucht. Corfu had misschien niet boven aan mijn lijstje gestaan, maar het was Griekenland en ik mocht er eindelijk naar toe, dus ik was gelukkig.

19 juli vertrokken we vanuit Amsterdam naar de luchthaven van Corfu. Ik heb in mijn leven al meerdere landingen en landingsbanen meegemaakt, maar ik kan je vertellen dat Corfu airport absoluut niet een van mijn favorieten is. De landingsbaan is een klein stuk land omringd met water. Je ziet tijdens de landing dus geen grond, enkel water, totdat je met de wielen van het vliegtuig de grond voelt. Dat was een vrij bijzondere ervaring. Corfu zelf is niet zo groot, waardoor je makkelijk vanuit de ene locatie bij de andere kon komen. Via een transfer werden we langs allerlei hotels en dorpjes gereden om vervolgens bij ons appartement uit te komen in het kleine kust dorpje Barbatí. Ons appartementencomplex genaamd Captains BarbatÍ lag schuin tegen een berghelling aan waardoor je een prachtig uitzicht had op de baai en Corfu stad aan de overkant van de baai. Het was er ondanks de nabij gelegen weg rustig en beschikte over een eigen zwembad met terras en een minibar. De eigenaresse van het complex was een klein oud vrouwtje die vrijwel elke taak op zich nam. ’s Ochtends vroeg stond ze in de mini bar ontbijt te maken voor gasten die dat wilden, vervolgens ging ze over op de dagelijkse schoonmaak en later op de middag was ze weer in de mini bar te vinden om gasten verder van dienst te zijn. Barbatí zelf is ook zeker geen vervelende plek. Het is in feite maar een klein dorpje waarvan de meeste voorzieningen zoals winkeltjes, supermarkten en restaurants aan de algemene hoofdweg liggen. Helemaal beneden vind je via een lange trap het strand met een leuke strandtent waar je de hele dag door kunt eten en drinken.

De eerste dag hebben we gebruikt als oriëntatiedag om te kijken wat we de rest van de week wilden ondernemen. We hebben uiteindelijk gekozen om 3 dagen een auto te huren, nog een rustdag te pakken, en de een na laatste dag kozen we voor een boottocht. Een auto huren op Corfu is eigenlijk een must. Er zijn geen snelwegen op het eiland dus met een quad of scooter kom je ook al een heel eind. Tijdens onze dagen met de auto hebben we naast een aantal verlaten strandjes ook genoeg bezienswaardigheden bezocht. Hieronder noem ik er een aantal:

1. Angelokastro

Angelokastro is een kasteelruïne die boven op een 305 meter hoge klif gebouwd is. Dit maakt de klim naar boven een behoorlijke uitdaging, maar het uitzicht is het meer dan waard. Angelokastro is gebouwd in de 13^e eeuw en ligt vlakbij het bergdorpje Palaiokastritsa. Angelokastro is een van de meest belangrijke fort complexen van Corfu. Het was een uitkijkpunt dat over de gehele regio heen kon kijken. Het kasteel vormde een driehoekige verdedigingslinie met de kastelen Gardiki en Kassiopi. Het kasteel is nooit gevallen ondanks het feit dat het vele aanvallen gehad heeft. Tijdens deze aanvallen was het kasteel een schuilplaats voor de dorpsbewoners. Als je met de auto gaat, ga dan vroeg! De weg naar het kasteel toe is extreem smal en je wil niet langs tourbussen af moeten rijden.

2. Canal d’amour

Het Canal d’amour ligt bij het dorpje Sidari. Hier zijn in de zee inhammen ontstaan tussen de zandsteen rotsen doordat het zeewater de zachte zandsteen wegsleept. Het smalle stukje zee daartussen wordt het Canal d’amour genoemd. Het verhaal gaat dat iedereen die erin zwemt terwijl het kanaal in de schaduw ligt, altijd gelukkig zal zijn in de liefde. Daarnaast wordt er beweerd dat stelletjes die samen in het kanaal zwemmen voor altijd bij elkaar zullen blijven. De plek zelf vond ik prachtig maar ook vrij toeristisch. Het restaurant aan het Canal d’amour is ideaal voor een cocktail en wat te eten na een duik.

3. Loggas Beach/ 7th heaven

Vlakbij het dorpje Peroulades, op het noordwesten van Corfu, vind je misschien wel een van de mooiste uitzichten van het eiland. Deze plek wordt ook wel ‘loggas the sunset beach’ genoemd. Wanneer je de afslag naar café/restaurant 7th heaven ziet, dan weet je dat je goed zit! 7th Heaven restaurant heeft een glazen balkon dat boven een van de steile zandkliffen hangt. Hierdoor kun je zo’n 40 a 50 meter naar beneden kijken. Het strand van Loggas beach kun je bereiken via een lange trap naar beneden. Het is niet een van de mooiste en meest praktische stranden van het eiland, maar zeker wel de moeite waard.

4. Corfu stad/ Kerkyra

Geen bezoek aan Corfu is compleet zonder een tocht naar de hoofdstad van het eiland: Corfu stad. De stad heeft ongeveer 35.000 inwoners en ligt aan de oostkant van het eiland. Naast een topsfeer heeft de stad ook prachtige gebouwen en pleintjes. Dit heeft de stad te danken aan de verschillende volken die het eiland bewoond hebben. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Engelsen, de Fransen en zelfs de Venetianen. Naast al deze invloeden is er natuurlijk ook nog genoeg prachtige Griekse architectuur te zien. Een van de grootste trekpleisters van de stad is de ‘nieuwe vesting’ die dertig jaar na de ‘oude vesting’ werd gebouwd. Aan de voet van deze vesting vind je dagelijks een groente en fruitmarkt die zeker de moeite waard is om te bezoeken.

5. Achilleion

Het Achilleion is een paleis in het bergdorp Gastorui, 10 kilometer ten zuidwesten van Kerkyra. Dit paleis is het zomerverblijf geweest van twee belangrijke Europese vorsten namelijk: De keizerin van Oostenrijk en Hongarije, beter bekend als Sissi, en de keizer van Duitsland, Wilhelm II. Het Achilleion is vernoemd naar een van mijn lievelingshelden uit de Griekse mythologie: Achilles. Daarom stond het paleis hoog op mijn lijstje. Om te ontkomen aan de strijd die Sissi had met haar schoonmoeder maakte ze regelmatig reizen. Toen tijdens een van haar reizen haar 2-jarige dochtertje overleed, had dat veel inpakt op de gezondheid van de keizerin en als remedie ging ze nog vaker op reis. Tijdens een van die reizen verbleef ze 3 maanden op Corfu. Het eiland werd haar grote liefde. Na nog meer tragische gebeurtenissen, waaronder de zelfmoord van haar zoon, wilde ze weg uit Wenen. Ze besloot toen een villa te laten bouwen op het eiland Corfu. Vanuit de bewondering voor Achilles noemde ze het paleis Achilleion. Ze verbleef regelmatig in het paleis totdat ze in 1898 werd neergestoken in Geneve. Van april tot en met oktober is het paleis dagelijks geopend van 08:00 tot 20:00. In de winter zijn er aangepaste openingstijden. Een volwassen entreeticket kost 8 euro en voor groepen gelden er speciale tarieven. Er zijn speciale audio tours beschikbaar in meerdere talen voor degenen die daar geïnteresseerd in zijn.

Na een aantal dagen met de auto waren onze laatste momenten op Corfu aangebroken. Tijdens die dagen hebben we het vetste gedaan wat ik in lange tijd meegemaakt heb: een boottocht naar Paxos en Antipaxos, de idyllische eilanden vlakbij Corfu. Vanuit Barbatí werden we opgehaald met een pendelbus die meerdere hotels af ging. Eindbestemming was de haven van Corfu stad. Daar stonden verschillende boten klaar om ons mee te nemen naar de eilanden. De reis naar het eerste eiland Paxos duurt ongeveer een uur tot maximaal anderhalf uur. Dit omdat er halverwege de reis nog een tussenstop gemaakt word om andere gasten op te halen. Bij Paxos komt de boot vlak langs de kliffen van het eiland. De boot vaart zelfs 2 van die kliffen binnen zodat je een nog beter uitzicht krijgt. Vanuit Paxos is het nog 20 tot 30 minuten naar Antipaxos. En dat is werkelijk waar het paradijs op aarde. Prachtige natuur, hagelwitte stranden en perfect blauw water. Een paar meter voor de kust van Antipaxos gaat de boot stilliggen zodat de gasten de tijd krijgen om te zwemmen. Mochten Paxos en Antipaxos je niet liggen, dan zijn er ook nog boottochten die richting Albanië gaan!

Al met al is Corfu de ideale vakantie om lekker tot rust te komen maar ook dingen te ondernemen. Het eiland is niet zo groot en is daarom makkelijk rond te rijden. Ik raad daarom ook zeker aan om een auto te huren, al is het maar voor een aantal dagen. Zo kom je op meerdere plekken en zit je niet vast aan maar een strand. Daarnaast is een boottocht maken ook echt een must! Denk bijvoorbeeld aan een tocht naar Paxos en Antipaxos of een tochtje naar Albanië. Trek hier wel een hele dag voor uit en smeer je goed in, want op open water verbrand je levend (ME!).

Als je nog meer vragen hebt of gewoon wat dingetjes wil weten over mij of Corfu, laat het me dan weten in de reacties! Voor een nog beter beeld van mijn reis kun je mijn Corfu reis vlog bekijken op mijn youtube kanaal. Deze vind je hier.

Liefs,

Maud

Portugal als reiziger

Chicamom eettentje, Lissabon, Maud Stubbe, Porto, reizen, reiziger, sfeervol, toerist

De afgelopen 4 jaar heb ik met heel veel plezier toerisme gestudeerd aan de NHTV university of Applied Sciences in Breda, en hier viel een ding me altijd heel erg op. Er wordt binnen het toerisme tegenwoordig veel geschreven en gesproken over het verschil tussen een toerist en een reiziger. Een toerist bevindt zich graag op de vooraf betreden paden, terwijl een reiziger liever de nog onbekende paden betreedt. Ik zie mezelf het liefst als een goede mix van beide. Ik bezoek graag de must sees van een bestemming, maar probeer ook steeds nieuwe dingen te ontdekken. Zo ook op mijn studiereis naar Portugal. Ook al was er niet veel de ruimte voor vrije tijd, toch wilde ik graag typisch Portugese dingen mee maken tijdens mijn reis een eindje uit het toeristisch centrum.

De studiereis bestond uit twee delen: een bezoek aan Porto en een aan Lissabon. Bij het bezoek van beide steden zou een tweetal van de groep per dag de leiding nemen en een free tour verzorgen die we in Nederland al gepromoot hadden. Tijdens de reis is er natuurlijk ontzettend veel gebeurd, en no worries daar zal ik in een volgende blog zeker nog op terug komen! Maar vandaag wil ik het graag hebben over een ervaring die ik had in Porto die ervoor gezorgd heeft dat ik nooit meer zal twijfelen aan een “local recommendation”

Na een geweldig verblijf in de prachtige en kleurrijke stad Porto, in het noordwesten van Portugal, was het helaas tijd om de laatste avond te gaan vieren. Om toch nog dat beetje echt Portugal mee te krijgen, en aangezien we al al een tijdje over ons budget heen zaten, besloten we (ik en 4 medestudenten) de Portugese receptionist van ons hostel te vragen naar een typisch en betaalbaar Portugees restaurant in de buurt. Hij verwees ons naar een restaurant genaamd “Braganca” vlakbij de Torre dos Clérigos. De prijzen zouden er gemiddeld rond de 10 euro liggen en het eten moest fantastisch zijn. Maar daar eindigde zijn advies niet bij. Hij vertelde ons over een typisch Portugees drankje genaamd “Receita”. Volgens hem was dit een mix van bier en wijn gemengd met suiker, dat net als sangria in kannen wordt geserveerd. Nadat hij ons enthousiasme over dit drankje zag, raadde hij ook nog een aperitief aan genaamd “Chiripiti”. We vroegen hem wat het was, maar op die vraag grijnsde hij en zei dat we daar zelf wel achter zouden komen.

Onderweg naar Braganca kwamen we naast een aantal ontzettende gezellige, typisch Portugese terrasjes gevuld met mensen en restaurants versierd met de prachtige azulejos mozaïek, waardoor de verwachtingen voor ons restaurant alleen maar groter werden. Maar helaas was niks minder waar. Het naambord dat buiten Braganca hing viel niet te missen en had wat weg van een enorm lichtgevend Macdonalds drive through bord dat ieder moment van de muur leek te vallen. Zodra we in de deur opening begroet werden door een klamme warme lucht, kregen we de kans om het interieur van het restaurant eens goed te bekijken. TL verlichting, plastic tafels en papieren tafelkleden worden hier in Nederland niet perse gezien als een culinair hoogstandje, maar in Portugal betekent dit schijnbaar het tegenovergestelde. Het restaurant zat stampvol met mensen die op elkaar gedrukt aan hun plastic tafeltje zaten te eten, maar niemand leek er last van te hebben. Aan de bovenkant van de bar hing elke mogelijke Europeese vlag, en zelfs die van de Verenigde Staten en Australië. We hoorden hier en daar ook wat mensen Engels praten, waardoor we het gevoel kregen dat we ons wel in een internationale setting bevonden.

Omdat we al een eind hadden gelopen en vooral erg hongerig waren, besloten we toch aan het nog enige vrije 4 persoonstafeltje te gaan zitten. Vrijwel meteen nadat we aan tafel waren gaan zitten, kwam er een vrolijke en opgewekte blonde vrouw van eind 50 op ons afgelopen. Ze vroeg ons wat we wilden drinken, waarop ik mijn kaart erbij pakte waar de receptionist het typisch Portugese drankje Receita had opgeschreven. Ze keek over mijn schouder mee en moest meteen lachen toen ze het woord “Chiripiti” ook op mijn kaart zag staan. We vertelden haar in het Engels dat de receptionist van ons hostel dit had aangeraden, maar dat hij niet wilde vertellen wat het was. Ook zij grijnsde en zei dat we daar inderdaad vanzelf achter zouden komen. Nadat ze ons drinken had opgenomen, natuurlijk de Receita die overigens ontzettend lekker was, bracht ze ook wat voorgerechtjes aan tafel die ze zelf thuis gemaakt had. Vervolgens kwam ze het eten opnemen. Ik besloot de Calamaris te bestellen, omdat ik helaas niet avontuurlijk genoeg was om bijvoorbeeld de Portugese Bacalau te proberen in een tentje als deze. Toen het eten op tafel kwam was ik stom verbaasd. Voor 7 euro kreeg ik een enorm bord met niet alleen calamaris, maar ook friet, rijst en salade. En daarnaast smaakte het ook nog eens fantastisch! Tijdens het eten kwam de lieve vrouw nog een aantal keer aan onze tafel om te vragen of alles naar wens was en of we wel genoeg te eten hadden. Ze wilde ons niet hongerig terug naar ons hostel laten gaan. Tijdens het eten zagen we haar ook in de weer met beslag en koekjes. Toen we haar vroegen naar wat ze aan het doen was wees ze naar de grote vitrine vol met nagerechten. Deze had ze allemaal zelf gemaakt, en wanneer er iets op dreigde te raken dan vulde ze dat netjes weer aan uit haar eigen keuken.

Na een fantastische maaltijd en een heerlijk huisgemaakte aardbeientoetje met creme, was het tijd voor de Chiripiti. Toen de aardige vrouw de fles op tafel zette, wisten we al meteen hoe laat het was: Chiripiti – Caramel wodka likeur. Van de geur alleen al die vrij kwam bij het openen van de fles raakten mijn smaakpupillen in paniek. Ik besloot niet eerst een nipje te nemen, omdat ik bang was dat ik het daarna niet meer op zou kunnen, dus gooide ik het hele shotglas in een keer naar achter. En inderdaad, het brandde. Vanaf mijn tong, door mijn slokdarm tot aan mijn maag voelde ik het lopen, en dit was duidelijk af te lezen aan het gezicht dat ik erbij trok. De lieve vrouw moest ontzettend lachen, maar bood me daarna wel heel aardig een glas water aan om het allemaal weg te spoelen. Nu begrepen we tenminste wel waarom zowel de lieve vrouw, als de receptionist voor haar, ons niet wilde vertellen wat er in Chiripiti zat.

Na het afrekenen bleek het hele restaurant al zonder ons weten leeg gelopen te zijn, en waren de personeelsleden al aan het afsluiten. Toen we besloten te gaan wilde de lieve vrouw, die later de eigenaresse bleek te zijn, ons allemaal nog even omhelzen en twee kussen geven. We bedankten haar voor de goede zorgen en complimenteerden het eten. Het voelde net alsof je het huis van je opa en oma verlaat na kerst, zo’n huiselijk gevoel wist ze te creëren.

Wat ik geleerd heb van deze ervaring, is dat toch maar weer is bewezen dat de buitenkant niks zegt over het innerlijk. Als we blind waren af gegaan op de buitenkant van Braganca, waren we nooit naar binnen gegaan, en hadden we een geweldige ervaring mis kunnen lopen. Voortaan als ik naar het buitenland ga, zal ik niet meer zoeken naar de nette internationale ketens zoals de toerist in mij dat zou doen. Maar juist naar de afvallige tentjes met plastic tafels, papieren tafelkleden en tl buizen die een reiziger op zou zoeken. Want dat zijn de beste.

Ben je trouwens benieuwd naar meer van mijn ervaringen in Portugal? Bekijk dan snel de after movie die ik gemaakt heb!

Liefs,

Maud

Gastblogger voorstelrondje: Meet Maud!

Chicamom Gastblogger, Maud Stubbe, reizen, travel, vlogs

gastblogger

Hoi, mijn naam is Maud en ik ben een 21-jarige studente toerisme uit Tilburg. Ik ben geboren in Den Bosch, Noord Brabant en heb het grootste gedeelte van mijn jeugd doorgebracht in Esch, een klein dorp in Zuid Brabant met meer koeien dan inwoners. Op mijn twaalfde ben ik begonnen met zingen en sinds mijn vijftiende speel ik daar ook gitaar bij. Ik treed graag hier en daar op en vind het leuk om mijn eigen liedjes te componeren. Daarnaast ben ik gek op reizen en ontdek ik graag nieuwe plekken waar een ‘algemene toerist’ niet zomaar zal komen. Een aantal random feitjes over mij:

Ik ben dol op eten, maar kan voor geen meter koken;
Ik heb 13 jaar gezwommen, heb hierin 18 diploma’s behaald, zwemles gegeven aan verstandelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen en ik heb een aantal jaar wedstrijd gezwommen maar helaas is dit door een blijvende schouderblessure niet meer mogelijk;
Trampoline springen is mijn ding, zo erg zelfs dat mijn ouders toen ik nog thuis woonde, op mijn zeventiende een nieuwe trampoline hebben aangeschaft omdat de onze kapot was. Ik bracht ongeveer 2 uur per dag door op dat ding;
Ik werk al 7 jaar in de Horeca en vind het nog steeds ontzettend leuk om te doen!;
Ik heb drie tattoeages: 1 op mijn rug, 1 op mijn ribben en 1 op mijn linker pols. De grootste was mijn eerste en de kleinste is mijn meest recente. Momenteel ben ik aan het sparen voor een volledige sleeve op mijn rechterarm;
Ik spreek/ lees 5 talen. Nederlands is mijn moedertaal, Engels spreek ik al vloeiend van jongs af aan, Spaans omdat mijn allereerste vriend een Spanjaard was en ik kan mezelf verstaanbaar maken in het Duits en Frans;
Ik heb discalculie, dus cijfers zijn absoluut niet mijn ding.

De passie voor reizen komt van mijn familie. Mijn vader heeft zelf een tijd in onder andere Engeland en Bangladesh gewoond, en ik heb tevens familie in Duitsland, Canada en Australië. Ook voor mijn passie voor muziek komt niet van een vreemde: binnen mijn gezin zingt of speelt iedereen een instrument. Uiteindelijk ben ik gevallen voor de vrijheid van het reizen en koos ik voor de NHTV University of Applied Sciences in Breda, opleiding voor Tour-Manager.

Als student toerisme wijk ik graag af van de bekende weg en neem ik niet vaak deel aan groepsreizen of activiteiten. Ik ontdek graag plekken op mijn eigen manier en vind het niet fijn om mijn tijd in het buitenland alleen aan het strand of zwembad te spenderen. Ik wil ontdekken!

gastblogger

Tijdens het maken van verschillende reizen vind ik het belangrijk mijn ervaringen vast te leggen en dit doe ik vaak met foto’s of video’s. Ik ben een ontzettende social media nerd en Instagram is daarin mijn favoriet. Ik probeer zo vaak mogelijk te posten en vind het leuk om mensen te laten zien welke plekken ik allemaal bezocht heb. Naast het schieten van de perfecte plaatjes ben ik sinds kort ook helemaal gevallen voor het maken van vlogs/aftermovies. Met mijn Go Pro Hero 5 probeer ik de mooiste beelden te maken, waarna ik ze vervolgens samenvoeg met de juiste muziek om een prachtige film te maken. Deze plaats ik allemaal op mijn youtube kanaal. Ik kijk er heel erg naar uit om content te creëren voor Chicamoms, en kan niet wachten om mijn verhalen met jullie te delen!

CU Maud

Mijn contactgegevens:

Instagram: @Maudstubbe Facebook: Maud Stubbe Snapchat: maudstubbe