burnout

Marloes van ‘Mispoes’ deelt haar verhaal!

Chicamom burnout, gesund, happy, interview, kattenparadijsmispoes, Marloes Vorstenbosch, ontspanning, overspannenheid, relax

burn-out

Overspannenheid of burn-out, het kan iedereen overkomen. In dit artikel vertelt Marloes over een lastige periode in haar leven en hoe zij hier mee om is gegaan.

Wie o wie ben jij?

Mijn naam is Marloes Vorstenbosch, ben 30 jaar oud en ik run een kattencafé in het altijd gezellige ’s-Hertogenbosch. Daarnaast ben ik onlangs gaan samenwonen met mijn vriend Mattijs in Zaltbommel en hebben wij samen 3 katten, waar we gek op zijn.

Wanneer merkte jij voor het eerst dat het niet goed met je ging?

Toen ik niet meer zoveel tegelijk kon als voorheen. Ik kon slechter dingen onthouden en raakte sneller geïrriteerd bij kleine onbenullige dingen. Daarnaast ontwikkelde er zich in sneltreinvaart allerlei vage lichamelijke klachten.

Wat denk jij zelf dat de oorzaak is geweest?

Hoe mooi het ook is en hoe trots ik er ook op ben, het opzetten van het kattencafé is absoluut de oorzaak geweest. Ik was niet gewend om hele dagen (van ongeveer 9 uur) op mijn benen te staan. Daarnaast is het gewoon zoveel werk en moet ik zoveel ballen in de lucht houden. Vooral in het begin werd er mega veel aan mij getrokken. Ik kwam in kranten en tijdschriften te staan en kwam zelfs op televisie. Mijn telefoon stond de hele dag rood en buiten stonden de rijen met klanten tot aan de overkant van de straat. Geweldig vond ik dat, mijn idee was geslaagd en ik had veel bezoekers. Dus de eerste periode was er gewoon niet zoveel aan de hand. Tot de drukte bleef aanhouden, ruim een jaar lang. Op een gegeven moment was ik gewoon op.

Wat waren jouw lichamelijke klachten en hoelang heeft dit aangehouden?

Het begon toen het privé niet goed met mij ging. Mijn lichamelijke klachten uiten zich in mijn nek, armen en schouders. Mijn armen kunnen loei en loei zwaar worden, ik kan er dan niets meer mee. Alsof er bakstenen aan hangen en iemand daar ook nog eens aan trekt. Helaas zijn die klachten nog steeds niet over en ga ik daarvoor nog steeds naar de fysio. Ik leer er wel steeds beter mee omgaan, want als je continu met je pijn bezig bent dan gaat het ook niet weg. Ik krijg oefeningen van de fysio en moet verplicht sporten, dan maak je endorfine aan en dat is een geweldige pijnbestrijder. Het is nu een leefbare situatie en ik zit niet meer huilend op de bank bij mijn ouders omdat ik het allemaal niet meer trek.

Heb je medicijnen geslikt?

Ja, maar alleen pijnstillers. Ik ben absoluut geen voorstander van medicijnen, ook nooit geweest. Dat heb ik van thuis uit. Mijn vader zegt altijd ‘het komt vanzelf en het gaat vanzelf!’ Lekker eigenwijs maar ik wilde gewoon niet afhankelijk worden van medicatie. Dus in de beginperiode, toen het echt niet meer ging en ik wakker lag van de pijn en stress, nam ik dyclofenac of ibuprofen, zodat ik in slaap kon vallen. De dokter heeft me ook tramadol meegegeven maar dat vond ik zo’n heftig spul dus dat heb ik nooit gebruikt.

Wat heeft jou geholpen?

Dat zijn verschillende dingen geweest. Op de eerste plek komt absoluut acceptatie. Je moet accepteren dat een burn-out jou overkomt en dat je niet alleen daarin bent. De acceptatie heeft bij mij lang geduurd, ik was kwaad en dan bedoel ik ook echt kwaad. Op mijzelf maar eigenlijk op iedereen. Daarna ging ik op zoek naar dingen die verlichting gaven, op dat moment was dat zwemmen. Ik geloof dat bijna al mijn vriendinnen zijn meegesleurd naar het zwembad. Het was zomer toen de klachten begonnen dus ik geloof niet dat ze het zo’n straf vonden om mee te gaan. Zodra ik in het zwembad lag, voelde ik de pijn niet meer. Dus ging ik iedere dag zwemmen. Hoewel het mentale gedeelte van de burn-out nagenoeg over is, is het lichamelijke gedeelte er nog wel. Ik heb nu een warmte infrarood lamp en hittepleisters die ik op zere plekken plak als ik pijn heb tijdens het werken. Ik heb daarnaast allerlei therapieën geprobeerd zoals triggerpoint massage, voetreflex massage, rug therapie en nu fysiotherapie. Dat laatste helpt het beste. Ik heb het idee dat ik hier echt begrepen word en dat het mentale stuk achter de pijn wordt aangepakt. Pijn komt namelijk vanuit je hersenen en dat kan je zelf voor een groot deel aansturen. Maar dat is een heel lang verhaal. Door naar de fysio te gaan, ben ik nu al voor een groot deel van de pijn af.

Wat heb je ervan geleerd?

Dat je niet alles alleen kan. Hulp vragen is oké. Ik kan nu eerder bij mezelf herkennen wanneer ik mijn grenzen over ga en dan vervolgens ook aan de bel te trekken. Ik neem nu ook meer tijd voor ontspanning, ik onderneem meer leuke dingen met vriendinnen en mijn vriend, ik boek zo nu en dan een massage of een schoonheidsbehandeling of wandel vanaf mijn huis naar mijn werk, ook super fijn.

Maar ook, zelfs al sta je sterk in je schoenen, je altijd onderuit kan gaan. Ik steek graag mijn hoofd boven het maaiveld uit, maar dan krijg je ook wel eens commentaar. Maar zolang je in jezelf blijft geloven en vertrouwen hebt in je eigen proces dan is de rest niet belangrijk.

Wat ga je nu nooit meer doen?

Aan één stuk door rammen zonder rust te pakken en andere mensen niet meer over mijn grenzen laten gaan. Hoewel ik er niet het type voor ben, heb ik toch teveel gepikt. Ik kan makkelijk nee zeggen maar heb dat niet genoeg gedaan.

Welke inzichten heb jij gekregen?

Dat je het nooit voor iedereen goed kan doen. Ik kreeg bij de opening van mijn zaak natuurlijk heel veel positiviteit, mensen vonden het prachtig. Maar je hebt ook altijd stemmen tegen. Mensen roepen alles maar tegenwoordig. Ik kon me daar in het begin heel erg druk om maken, vooral als ik en mijn moeder onszelf de hele dag in het zweet hadden staan werken en we dan aan het einde van de dag een slechte recensie kregen. God, wat konden we dan balen! Maar nu gaat het het ene oor in en de ander uit. Je kan niet iedereen tevreden houden. Zolang je het maar goed doet voor jezelf, azijnzeikerds zitten er altijd wel tussen.

Heb jij een boodschap voor de lezer?

Het gras is niet groener aan de overkant. Hoe cliché wellicht; volg je eigen pad, luister naar je gevoel en creeër je eigen geluk!

burn-out

X Marleen

De grote les van mijn burn-out: Francis vertelt!

Chicamom burnout, Entspannung, herstel, jezelf, jij, ontspanning, overspannenheid, relaxen, Span, stress, zorgen voor

burn-out

Zoals jij wellicht eerder hebt gelezen in mijn vorige blogs heb ik ook mijn aandeel in tegenslagen gekend. Mijn dieptepunt lag in 2015-2016 en de weg naar herstel duurde lang. De gevallen van burn-out kost de Nederlandse samenleving gemiddeld 20 miljard euro per jaar! 1 op de 5 mensen werkt niet als gevolg van stress & een burn-out en het merendeel behoudt blijvend hersenletsel. Wat ik niet begrijp, is dat het een taboe zou zijn om erover te praten. Ik vind juist dat we erover moeten praten, ook om elkaar te kunnen helpen en te weten dat die ander weet wat je doormaakt. Schrikbarend dat het zoveel jonge mensen overkomt, dan hebben we het over mensen van in de 20 die geen toekomstperspectief meer zien. Dit baart mij zorgen! Omdat ik hier meer aandacht aan wil geven heb ik via Instagram een oproep gedaan wie zijn of haar verhaal wil vertellen. Graag wil ik jou voorstellen aan Francis die de aftrap mag doen en enkele vragen zal beantwoorden.

Here’s Francis!

Hoi, ik ben Francis Thomassen. Ik woon samen met mijn man en onze 2 kindjes in Drunen. In het dagelijkse leven werk ik als labelspecialist bij een grote Brouwerij. Als labelspecialist ben ik verantwoordelijk voor de teksten op onze bieren: Palm, Bavaria, 8.6 en Cornet. Daarnaast houd ik enorm van fietsen (wielrennen en MTB) en blog ik onder de naam Mamazetkoers wat mijn eigen website is. Ook ben ik dol op eten!

Wanneer begonnen de eerste tekenen van jouw overspannenheid/burn-out?

Zoals bij veel mensen, kwam het echt als een verrassing. Ik weet niet precies wanneer welke signalen als eerste naar boven kwamen. Wel was ik veel moe, had een kort lontje, kon niets hebben van mijn man en kids en ik weet nog dat ik echt overal om moest zuchten. Ik ben iemand die ook altijd maar doorgaat, ook als ik ziek ben. Na mezelf weken mega gespannen gevoeld te hebben, was ik er klaar mee. Ik belde mijn werk dat ik even niet zou komen. Ik wilde er verder niet over praten. Gelukkig kreeg ik een fijne respons van mijn werkgever, vooral moest ik mijn rust nemen.

Wat denk jij zelf dat de oorzaak is geweest? Het is moeilijk om één oorzaak aan te wijzen. In mijn ogen zijn het er altijd meer. Een coach zei ooit eens tegen mij ‘’een mens kan maar 2 grote events tegelijkertijd aan.’’ Op dat moment had ik er minimaal 6. Te veel dus. De onderliggende oorzaak is wel toe te wijzen aan mijzelf. Ik wilde zo graag alles perfect doen, perfect zijn en geen nee willen zeggen. Niet alleen op mijn werk maar overal. Natuurlijk speelde er ook andere dingen mee, zoals mensen om me heen die problemen hadden met hun gezondheid. Daar heb je ook geen invloed op.

Wat waren jouw lichamelijke klachten en hoelang heb je hier last van gehad?

Ik was moe, moe en nog eens moe. Ik had erg last van mijn nek. Dit waren de lichamelijke klachten. Van de psychische klachten had ik veel meer last: huilen omdat de rijst mislukt was, huilen omdat je favoriete trui in de was zat, boos zijn op alles en iedereen en vele paniekaanvallen. Het boos zijn was ik voornamelijk op mezelf.

Heb je medicijnen geslikt?

Nee, dat was niet nodig. Wel slikte ik melatonine wat te koop is bij de drogist. Hierdoor val je beter/sneller in slaap. Dat had ik echt nodig. Verder gebruikte ik Rescue Spray voor als ik een paniek aanval voelde aankomen/had.

Wat heeft jou nog meer geholpen?

Via de bedrijfsarts ben ik in contact gekomen met een psychologe. De gesprekken met haar hebben mij enorm geholpen. Daarnaast is mijn man echt mijn steun en toeverlaat geweest. Ik heb me op nieuwe dingen gestort. Zo durfde ik bijvoorbeeld op mijn MTB niet off-road te fietsen in de bossen. Tijdens mijn burn-out heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik dat gewoon gaan doen. Ik wilde niet alleen maar bang zijn voor dingen maar weer gaan genieten. Ik weet dat dat niet voor iedereen helpt, maar dat deed het wel voor mij.

Wat heb je van deze situatie geleerd?

Dat ik beter voor mezelf moet zorgen, dus geen ontbijt moet overslaan en geen gezellige uitjes/avondjes moet afzeggen. Maar ook dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf, ik ben wie ik ben en dat is prima. Dat lukt nog niet altijd maar steeds beter. Het belangrijkste wat ik geleerd heb is om niet elk gevecht aan te gaan maar alleen die uit te kiezen die het waard zijn om te vechten. Dat vechten moet je niet letterlijk nemen, het is meer dat je niet overal flink tegengas geeft. Dat kost een mens te veel energie.

Wat ga je vooral nooit meer doen? Alleen maar doorgaan. Soms ga ik nog wel eens over mijn grens heen, maar dan nooit langer als een paar uurtjes. Dat terwijl ik vroeger helemaal geen rem had. Als ik het gevoel krijg dat ik ergens klaar mee ben dan stop ik, geef ik dat aan en neem ik even tijd voor mezelf. Dan loopt het ook niet zover meer op. Deze ‘’methode’’ heb ik ook doorgegeven aan de mensen om me heen en daar is echt begrip voor.

Welke inzichten heb jij gekregen?

De wereld draait echt wel verder zonder Francis. Misschien niet helemaal zoals ik het graag gezien had maar ben er wel achter gekomen dat het alternatief ook zo slecht niet is. Dat het ook juist rust kan brengen.

Wat heb je er nog meer van geleerd?

Het klinkt stom, maar dat ikzelf het belangrijkste ben. Net zoals in een vliegtuig, in nood, doe je eerst bij jezelf het zuurstofmasker op en daarna pas bij je kind. Op die manier kun je het beste voor de mensen om je heen zorgen, als je jezelf aan de zijlijn zet, kan dit dus niet.

Wat heeft jouw “genezen” denk je?

Ik geloof niet dat ik ‘’genezen’’ ben. Een burn-out is zeker een ziekte, alleen in mijn ogen is het iets wat je altijd bij je draagt. Het is niet zo dat ik altijd op moet letten, maar ik heb nu eenmaal valkuilen. Die worden kleiner en ik heb goede waarschuwingsborden maar het kan altijd ‘’even’’ misgaan. Niet dat ik dan direct weer een burn-out heb, maar wel dat je even een paar dagen nodig hebt om weer tot jezelf te komen.

Heb jij een boodschap voor de lezer?

Dat is erg moeilijk, iedereen is namelijk anders. Het eerste waar ik aan denk is ‘’zorg voor jezelf, heb jezelf lief en maak het jezelf niet te moeilijk.’’ Makkelijker gezegd dan gedaan want het lukt mij ook niet altijd. Ik denk ook niet dat het te voorkomen is, het overkomt je net als elke andere ziekte. Dat staat voor je gevoel misschien haaks op wat ik bij vraag 3 invulde maar toch vind ik het zo. Er zijn genoeg andere mensen die op dezelfde manier leefde zoals ik deed maar werkelijk waar nergens last van krijgen. Ondanks dat het je overkomt: het is nooit verkeerd om goed voor jezelf te zorgen!

burn-out

Liefs Francis

Laagdrempelige coaching met PimpjeHart

Chicamom burnout, coaching, coachingswandeling, hulp, hulpverlening, pimpjehart, stress

Momenteel volg ik de 3 jarige opleiding Psychosociale Begeleiding aan de SPSO Academie Integrale Menswetenschappen. In september (2018)start mijn laatste jaar. Omdat ik nog in opleiding zit, wil ik jou nu graag helpen tegen een gereduceerd tarief.

De meest beknopte omschrijving van de aangeboden vorm van hulpverlening en counseling die ik bied is: een ander helpen zichzelf te helpen. Ik zoek samen met de cliënt naar meer mogelijkheden. Zodat de hulpvragende zelf, een hem (haar) bedreigend probleem beter kan formuleren, hanteren of oplossen. Hierbij wordt zoveel mogelijk gebruikt gemaakt van de eigen capaciteiten, creativiteit en vindingrijkheid van de cliënt. Ik leer hem of haar bewust te zijn van de eigen kracht, zodat er ruimte ontstaat waarin het verleden, of bijvoorbeeld de dagelijkse problematiek van het leven een plaats krijgt en verwerkt wordt. Problematiek die aan de orde komt ligt op het innerlijke vlak van de hulpvragende, in de relatie met anderen en/of meer op maatschappelijk vlak. In de opleiding die ik volg staat de ontmoeting van de ene mens met de andere mens centraal. Empathie, eerlijkheid en vertrouwen zijn hierin key-woorden.

Mocht jij niet lekker in je vel zitten, vast lopen in je studie, werk of in contact met die ander, last hebben van stress, overspannenheid of burnout klachten of onverklaarbare klachten? Dan wil ik graag samen met jou bekijken wat wij voor elkaar kunnen betekenen. We kunnen dit doen door allereerst een korte intake te houden (telefonisch/online) om daarna samen een coachingswandeling te maken of via een online sessie.

Je kan contact met mij opnemen voor verdere informatie via: pimpjehart@gmail.com of via de FB pagina: https://www.facebook.com/pimpjehart/

Als je bovenaan de chicamoms site op het rode hartje klikt, kom je rechtstreeks op de Facebookpagina van PimpjeHart.

Geniet van je dag!

x M

Tips om uit jouw vette dip te komen: time to fire up!

Chicamom burnout, dip, geniessen, genieten, leben, leven, niedergedruckt, tips

tips uit je dip

Heb je het gevoel dat je constant aan het rennen bent van hot naar her, jouw adem telkens stokt, je onrustig bent, slecht slaapt en elk klein dingetje, zoals de afwas die gedaan moet worden, de trein missen, in de rij wachten bij de kassa en jouw kind die iets simpels aan jou vraagt, voelt alsof je de Rocky Mountains moet beklimmen en het jou dus allemaal te veel wordt? Dan zijn dit signalen dat het niet goed met je gaat en wellicht in een dip zit (dan wel tegen een burn-out aanloopt). Been there, done that!

Hier een aantal tips wat je eraan kunt doen en hoe je uit jouw dip kan komen. Ik ben geen deskundige hierin, dus ik kan je enkel vanuit mijn eigen ervaring vertellen wat ik heb gedaan om eruit te komen.

Besef en accepteer het! Ga na wat je voelt en geef het een plek. Pas als je het accepteert kun je er namelijk iets aan doen. Misschien kun je ook aan jouw naaste omgeving vragen hoe zij jou zien zoals jij momenteel in het leven staat. En onthoud: acceptatie is geen falen, het is juist heel dapper!
Tank bij! Ik was al 2 jaar lang in de survivalmodus en kon van de ene op de andere dag mijn arm niet meer optillen en mijn nek niet meer draaien. Toen ik mij eenmaal ziek had gemeld, heb ik eerst 1,5 maand lang bijna dag en nacht geslapen. Eerst in de ochtend mijn dochter op school afzetten, snel terug naar huis, een vol potje janken en jankend in slaap vallen. Tussen de middag opstaan en een koekje met moeite naar binnen werken, (destijds) een sigaretje opsteken en vervolgens weer naar bed, totdat het tijd was om mijn dochter weer op te halen van de bso om 17u00! Daarna ging ik met moeite simpel koken en om half 8 samen met mijn dochter weer slapen tot de volgende ochtend. En dat dus anderhalve maand lang! Nadat ik weer had bijgetankt kon ik weer normaal nadenken en kwam ik tot het volgende inzicht.
Zoek hulp! Ik had hulp nodig, want ik wist, hier kom ik zelf niet uit en ik wil vooral ook voor mijn dochter een betere moeder zijn. Toen ben ik op zoek gegaan naar een psycholoog. En niet zomaar een. Ik had al eerder door de jaren heen een aantal psychologen gehad en na gemiddeld 5 behandelingen was ik in hun ogen uitbehandeld. Echter, ik had nooit het gevoel dat ik erop vooruit was gegaan, totdat ik dus deze ene psycholoog had gevonden. Twee jaar lang heeft hij mij intensief behandeld en iedere keer als ik uit de behandelkamer kwam was ik o zo moe, echter ook o zo voldaan! Dus zoek totdat je een ons weegt en DE behandelaar vindt die bij jou past. Ik heb ook veel gepraat met mijn vrienden en daarbij antidepressiva gebruikt. De combinatie van dat alles maakte dat de chaos in mijn hoofd zich omvormde in structuur en dat ik tot nieuwe inzichten kwam om weer volgende stappen te zetten.
Ga sporten. Ik was na mijn zwangerschap ruim 30 kilo aangekomen, van 55 naar 87 kilo, met een lengte van 1.65m. Na 5 jaar waren die kilo’s er nog steeds niet af. In de eerste anderhalve maand na mijn ziekmelding was ik wel al 5 kilo afgevallen omdat ik geen eetlust had. Vervolgens nog eens 5 kilo door de antidepressiva die ik gebruikte. Na het besef dat ik het roer wilde omgooien, wilde ik dus ook, mede op advies van mijn psycholoog, die mij vertelde dat je meer gelukshormonen aanmaakt door te sporten, nog meer afvallen, conditie opbouwen en er strakker uitzien. Ik heb een personal trainer in de arm genomen en ben vervolgens nog eens zo’n 8 kilo afgevallen. En daar ben ik tevreden mee, die spin die ik was, waarbij de miss sixty low rise broeken voor mijn body waren gemaakt, hoef ik ook niet meer te zijn! Ik heb ook beseft dat niet enkel het sporten maar voeding nog belangrijker is.
Eet gezond! Het klinkt allemaal cliché, maar het is echt zo. Toen ik gezonder at, viel ik niet alleen af, ik voelde mij ook beter, energieker en gelukkiger. Zo besefte ik dat wanneer ik te veel suikerproducten at, dit invloed had op mijn gemoedstoestand.
Spreek af met je vrienden en ga leuke dingen doen. Let wel: er zijn vrienden die, zij het bewust of onbewust, jou negatief beïnvloeden. Daar heb je helemaal niets aan! Dus leg of hun mening/adviezen naast je neer of neem afstand. En maak nieuwe vrienden die een positieve vibe met zich meedragen!
Neem ook tijd voor jezelf en met jezelf. Indien nodig, regel een oppas voor jouw kind(eren) en ga er zelf een weekend helemaal alleen op uit. Jouw partner of als je die niet hebt, vrienden en familie nemen de oppas-taak met plezier op zich. Maak je geen zorgen om jouw kind(eren). Die paar dagen zonder jou in een heel mensenleven overleeft men! Heel belangrijk is dat ik besefte dat alleen zijn, fijn was om tot nieuwe inzichten te komen. Zo ben ik erachter gekomen dat ik veel van schilderen houd en heb ik inmiddels al heel wat schilderijen gemaakt. Het voldane gevoel dat ik ervan krijg als ik aan het schilderen ben, kan ik niet omschrijven. Zo ben ik er ook achter gekomen dat ik in de toekomst andere stappen wil gaan zetten in mijn carrière.
Stel je financiële zaken op orde! Financiën zijn belangrijk en geven ook kopzorgen als je die niet op orde hebt. Ik had er een boeltje van gemaakt. Financieel was ik me er niet van bewust hoe veel ik uitgaf aan onnodige spullen. Nu neem ik per kwartaal mijn financiën onder de loep en zet ik maandelijks een klein bedrag op een spaarrekening en zorg ik ervoor dat ik geen impulsieve aankopen doe. ECHTER, dat wil niet zeggen dat ik niet eens uit de bocht schiet (zonder het overzicht kwijt te raken overigens). Ik wil nu te veel leuke dingen doen zoals borrelen, uiteten en voornamelijk reizen, maar dat zie ik meer als een investering in mijn eigen geluk en toekomst.
Maak plannen voor de toekomst! Een vriend die ik heb leren kennen tijdens mijn burn-out zei eens een keer, je moet doelen hebben want zonder doel kun je niet leven. Heel wijs, ik heb nu doelen en durf weer te dromen. Het gevoel dat ik daar naartoe leef en er iets aan doe, geeft me energie en vreugde. Echter, blijf wel balans houden en neem niet te veel hooi op jouw vork, wat ik wel heb gedaan en wat dus mijn valkuil is.
Last but not least: besef dat het leven te kort is en je iedere dag, ondanks de haastige maatschappij waarin we leven, een aantal geluksmomentjes moet creëren en daar intens van gaat genieten. Lukt het een keer niet, dan is dat ook goed, maar blijf er niet lang in hangen. Begin de volgende dag opnieuw, want een nieuwe dag is een nieuwe ronde met nieuwe kansen! And remember: je hebt jouw eigen leven in jouw handen en de meeste negatieve gedachten zijn maar gedachten die je zelf om kunt zetten in positieve gedachten!

Heb jij ook in een dip gezeten of zit je er in, wat zijn jouw ervaringen? Heb jij nog tips of op-/aanmerkingen? Ben benieuwd!

Liefs, G.