Zouden leven & dood vrienden van elkaar zijn?

Vorig jaar schreef ik een blog met als titel ‘Afscheid-dit zijn de laatste woorden van de kleinkinderen’. Dit schreef ik omdat mijn schoonvader toen was overleden. Dit is vandaag, zondag, precies 1 jaar geleden. Deze blog zal ik aankomende week posten want ik wilde hier toch even bij stilstaan. Al lijkt de dood niet een gezellig onderwerp om over te schrijven.

Een jaar is omgevlogen en wat voor een jaar. Wel een heel vreemd jaar wat mijn schoonvader gelukkig bespaard is gebleven. Vandaag is de dag dat zijn vrouw met haar 2 zonen zijn as gaat uitstrooien. Op zich een mooie gedachte om dit precies een jaar later te doen. Ik kan mezelf namelijk goed voorstellen, dat je op het moment van overlijden en de directe periode erna, nog niet goed weet wat hiermee te doen.

De dood

Als er iemand komt te overlijden, ga ik meestal meer over de dood nadenken. De normale gang van zaken is dat oudere mensen eerder dood gaan dan de jonge mensen. Zo zou de natuur moeten zijn alleen is dit vaak niet het geval. Zo ben ik zelf destijds mijn beste vriendin verloren aan kanker, zij was pas 37 jaar oud (gisteren was haar geboortedag). Als je dit zelf niet van dichtbij hebt meegemaakt, is het moeilijk om het je te kunnen voorstellen hoe beangstigend dit is maar ook hoe erg. Laat staan dat er kleine kindjes dood gaan aan deze rotziekte.

Zo volg ik ook de situatie van ‘Melissa Kremer op haar Insta kanaal ‘Mijn kwaad bloed’. Zij is pas 24 jaar oud en was zelf verpleegkundige. Zij heeft destijds haar eigen bloeduitslagen gezien en wist dat het niet goed was. Inmiddels is er niks meer aan te doen en weet zij dat zij hier op korte termijn aan komt te overlijden. Hoe verschrikkelijk en machteloos moet je jezelf dan wel niet voelen. Niet alleen voor jezelf maar ook voor de directe mensen om je heen. Deze week is zij op donderdag (overmorgen) te gast bij ‘Jinek’ waar zij haar verhaal vertelt. Inmiddels door de redactie van Jinek voor de tweede maal verzet naar de week van 19 januari.

Als jij zelf al een tijd tobt met je gezondheid kan je daar ook heel chagrijnig van worden maar als je dan zulke verhalen hoort, dan wordt je weer met beide benen op de grond gezet. Tuurlijk, pijn is nooit fijn maar zolang het niet ernstig is, gewoon proberen er toch iets van te maken want het komt uiteindelijk echt wel goed.

Ik weet niet precies met welk doel ik mijn blog nu schrijf maar wilde gewoon even mijn gedachten op papier zetten. Nu weet ik dat Melissa in januari jarig is dus mocht je haar iets liefs of leuks willen sturen dan kan je haar adres opvragen via haar Insta kanaal.

Dankbaarheid

Ook al zitten we nu met z’n allen in deze rottige Corona periode, hier komt een einde aan en dan kan jij jouw leven weer voortzetten. Ben dankbaar voor je goede gezondheid, je lieve vrienden & familie en je leuke baan en zet alles wat er echt niet toe doet op een wolk en laat lekker gaan!

Denk nog eens extra aan die mensen die nu door een hele moeilijke periode gaan en wens ze via jouw hart & gedachten heel veel liefs & warmte toe. Want moeten leven in een leven waarvan je weet dat deze snel eindigt, lijkt mij voelen als een eenzaam leven met veel mensen om je heen.

De vraag waar het om draait

Zouden leven & dood vrienden van elkaar zijn? Het een kan niet zonder het ander, de ander bezoekt altijd de ene maar samengaan en -smelten, blijft voor een mens toch de meest lastige acceptatie die er bestaat!